اساس كار:

ترکيبات آلي حل شده در حلال آبي يا آلي توسط جرياني از فاز متحرک که در واقع يک يا مخلوطي از چند حلال است در درون ستوني (درحد چند سانتي متر) که با ذرات فاز ساکن پر شده است عبور داده مي شود. در اثر اختلاف برهمکنش ترکيبات موجود در نمونه با فاز متحرک و فاز ساکن، جداسازي آنها انجام مي گيرد و ترکيبات با تأخير زماني نسبت به يکديگر از ستون خارج شده و توسط آشکارسازي که به انتهاي ستون متصل است اندازه گيري مي شوند.

قابليتها:

– جداسازي و اندازه گيري ترکيبات آلي با فراريت کم و ناپايدار حرارتي نظير برخي از داروها

–  جداسازي و اندازه گيري ترکيبات زيستي نظير پروتئين ها ، کربو هيدراتها، و ويتامين ها.

– تعيين توزيع جرم مولکولي پليمرها 

– اندازه گيري باقيمانده سموم در مواد غذايي

– اندازه گيري داروها و تعيين درجه خلوص داروها

– اندازه گيري آلاينده ها در آب، خاک و نمونه هاي زيست محيطي

حد تشخيص:

بسته به  نوع ترکيبات و دتکتور مورد استفاده، در گستره قسمت در ميليون (ppm) تا قسمت در بيليون(ppb)

محدوديت ها:

– نمونه بايد قابليت انحلال کامل در فاز متحرک را داشته باشد.